In kerken, als Bethel Church in Redding (VS), en hun satelliet kerken, wordt de collecte niet simpelweg aangekondigd, maar uitgesproken als een soort geloofsverklaring of collecte declaratie. De gemeente bidt of “verklaart” gezamenlijk zinnen als:

“As we receive today’s offering, we are believing the Lord for bonuses, sales, inheritances, checks in the mail, finding money, and debts paid off…”

Het klinkt enthousiast en geloofsvol. Toch roept het theologisch belangrijke vragen op. Wat zegt deze manier van spreken over ons beeld van God, geloof en zegen?

1. De kracht van woorden

De lezing begint met de zin: “Nothing happens till there is first a declaration.” Deze gedachte komt rechtstreeks uit de Word of Faith-theologie, waarin woorden een scheppende kracht krijgen. Volgens die visie kunnen gelovigen door geloofsdeclaraties (decrees and declarations) een nieuwe realiteit tot leven ‘spreken’.

De Bijbel leert echter iets anders: alleen Gods Woord heeft scheppende macht (Genesis 1). De mens mag bidden en geloven, maar niet uitspreken alsof het gebeurt ‘omdat’ wij het zeggen. Dat verschuift het gezag van God naar de gelovige (ook wel kleine goden genoemd).

2. De nadruk op materiële zegen

De tekst somt een reeks materiële beloften op: bonussen, erfenissen, rente, cheques, gevonden geld. Het onderliggende idee is dat geven leidt tot financiële oogst — een centraal thema in het welvaartsevangelie “de prosperity gospel”.

Hoewel de Schrift spreekt over zegen op vrijgevigheid (2 Kor. 9:6), is die zegen breder dan geld: vrede, dankbaarheid, gerechtigheid. Het Nieuwe Testament legt nergens een verband tussen offeren en ontvangen van geldelijke voorspoed. Sterker nog, Jezus waarschuwt de rijken in Lucas 6: 24-25a : “Maar wee u, gij rijken, want gij hebt uw vertroosting reeds. Wee u, die nu overvloed hebt, want gij zult hongeren.” En ook Paulus waarschuwt voor het najagen van rijkdom (1 Tim. 6:9-10).

3. Een gemiste balans

Aan het eind klinkt nog een bijbels motief: overvloed ‘om te geven in het Koninkrijk van God en het Evangelie te bevorderen.’ Dat is positief, maar de nadruk ligt vooral op mijn financiële voorziening als voorwaarde om te kunnen geven. De Bijbel leert juist dat geven voortkomt uit genade, niet uit voorspoed (vgl. de arme weduwe in Markus 12:41-44).

4. Pastorale overweging

Voor de gemeentepraktijk is deze vorm van collecte-proclamatie riskant:
- Het kan de indruk wekken dat geloof automatisch leidt tot financieel succes.
- Het kan teleurstelling oproepen bij gelovigen die ondanks trouw geven, financieel blijven worstelen.
- En het kan de aandacht verleggen van Christus’ genade naar menselijke verwachtingen.

Een bijbels alternatief is eenvoudig: danken voor Gods voorziening, bidden dat onze gaven gebruikt worden tot Zijn eer en tot hulp van anderen — zonder garantie op persoonlijk gewin.

5. Conclusie

De zogeheten ‘offering reading’ van Bethel klinkt vroom, maar ademt de geest van de welvaartstheologie: geloof als middel tot materiële zegen. Het is een vorm van spiritualiteit die de kracht van woorden verheft boven de kracht van het kruis.

De kerk doet er, denk ik, goed aan om haar vertrouwen niet te vestigen op uitgesproken verklaringen, maar op Gods genade die zowel in overvloed als in gebrek genoeg is (Filippenzen 4:12-13).